اگر کارگردان ادعا نکند که روایتگر تاریخ است، پس‌زمینه‌های تاریخی اثرش می‌تواند قابل استناد نباشد.

بر اساس گزارش‌های دولتی ۱۹۳۷ نفر در گورستان دولاب در کنار گورستان ارامنه دفن شدند. ۵۶ نفر در گورستان یهودیان تهران و ۱۰ نفر در گورستان سفارت انگلیس در باغ قلهک به خاک سپرده شدند. نزدیک به هشتصد نفر نیز در شهرهای انزلی، اهواز، قزوین، مشهد، اصفهان و خرمشهر به خاک سپرده شدند...تاریخ روی همه سنگ‌ قبرها سال ۱۹۴۲ است...درست در مقابل گور دکتر کلوکه، پزشک مخصوص محمدشاه قاجار و پسرش ناصرالدین شاه، گور پزشک دیگر همایونی قرار دارد: «جوزف تولوزان»، پزشکی که در خاطرات ناصرالدین شاه بارها نامش برده می‌شود.

در کمپ ما، خانم بسیار باسوادی بود که در مدت کمی سر از آمریکا درآورد و هنرپیشه معروفی شد که از ستارگان هالیوود به شمار می‌رفت...پسربچه‌ای که در یتیم‌خانه اصفهان نگهداری می‌شد امروز یکی از بزرگترین بازرگانان لهستان است...شاهپور علیرضا پهلوی، غلامحسین ابتهاج، سرلشکر احمدی، سرهنگ اشرفی، دکتر معتمد، دکتر میمندی‌نژاد، هوشنگ تجدد، دکتر هروی، سرهنگ فاضل و عده‌ای دیگر دارای همسر لهستانی بودند...در موزه لهستان هنوز فرش‌های اصیل ایرانی، اهدایی شاه عباس صفوی جزو بهترین آثار تماشایی موزه است.

کافه پولونیا در لاله‌زار قدیم، زیرزمینی بود که با ورود لهستانی‌ها در ایران پا گرفت و همچون دیگر زاده‌های جنگ، با پایان عربده‌کشی متحدین و متفقین جنگ دوم جهانی، از میان رفت...پولونیا به اعیانی‌‌ترین کافه رستوران تهران تبدیل شد؛ کافه‌ای که بیشتر چهره‌های حکومتی و افسران ارتش متفقین به آن رفت‌وآمد داشتند....بر اساس گفته‌های لولا، هر کسی اجازه ورود به این کافه را نداشته، برای همین تا به این لحظه خاطرات پولونیا در مه تاریخ جا خوش کرده است...پولونیا حالا چاپخانه‌ای است در پاساژ چلچله.